Dag 1 Vlucht Schiphol - Mumbai

Kent u dat; heb je je als zelfstandige en ervaren reiziger voorgenomen nooit ofte nimmer je paspoort af te geven, lopen vervolgens de zaken zo dat je het al hebt gedaan zonder dat je erg in had... Acht uur eerder vroeg een medewerker van de transferbalie om alle paspoorten van alle reizigers die daar wachten. En weg was hij met het stapeltje. Na een paar uur begin je je af te vragen of hij nog terug komt en wanneer. Zonder zijn naam of precieze titel is het ook moeilijk informeren naar zijn plannen. Inmiddels ben je diverse checkpoints door en aan de andere kant van de luchthaven gedumpt. Hoewel je tegelijkertijd weet dat je je onnodig bezorgd maakt, zie je angstvallig het moment van boarden naderen. Hij is ons toch niet vergeten? Of naar huis gegaan na zijn nachtdienst zonder een collega te vragen...? Horrorscenario's schieten door ons hoofd, gevoed door oververmoeidheid. Misschien moeten we zonder paspoort of visum voor India eeuwig in dit plakkerige stukje twilight zone blijven...

Twintig minuten voor boardingstijd komt hij grijnzend aangelopen.

Dag 2 Vlucht Mumbai - Kathmandu

En waar gaat de vers gelande, vermoeide, op de bonnefooi reizende toerist naar toe? Juist, naar Thamel. Deze wijk als "toeristisch" omschrijven is een understatement. Een explosie van reclameborden, kleuren en lawaai begroet eenieder die zich hier waagt. Op het dakterras van ons hotel hebben we daar echter geen last van. Met een koud biertje in de hand zien we de zon langzaam achter het silhouet van Swayambunath verdwijnen. 

Dag 3 Kathmandu - Durbar Square

Zoals wel meer steden in de Kathmandu Valley, vormt het Durbar Square het hart van de historische binnenstad. Dit is een cluster van tientallen tempels, paleizen en andere "overheidsgebouwen" uit de Newari middeleeuwen . Het geheel is meestal zo overweldigend mooi, dat je je ogen maar een beetje dicht hoeft te knijpen om je in het verleden te wanen... In dit bewuste verleden was de rivaliteit tussen de verschillende stadsteden groot. Elke koning die het zich kon veroorloven liet zoveel mogelijk tempels en gebouwen neerzetten, om maar het meest indrukwekkende Durbar Square te hebben. Kathmandu heeft een van de grootste en meest bekende, samen met die van Bakthapur en Patan.

We doen het rustig aan. In het paleis van Hanuman Dhoka zijn we even zoet met het bekijken van alle uniformen, medailles, meubelstukken en postzegelverzamelingen van de laatste paar generaties royals. Het einde van de expositie, dat het koningsdrama van 2001 en de nasleep ervan laat zien, staat in schril contrast met de voyeuristische en frivole rest van de collectie.

Niemand weet exact wat er precies gebeurd is op de avond dat negen leden van de koninklijke familie, waaronder de koning, koningin en kroonprins doodgeschoten werden of ernstig gewond raakten. Vraag het een Nepalese Henk of Ingrid en de kans is groot dat je een complottheorie te horen krijgt waarin Gyanendra (de oom van de kroonprins) de boze hoofdrol speelt. De officiële lezing is echter dat de kroonprins tijdens een diner zijn naaste familie doodschoot en later de hand aan zichzelf sloeg. Beide versies zijn natuurlijk bizar... Ook al is Nepal officieel geen koninkrijk meer, toch is het koningshuis met uitzondering van Gyanendra nog steeds erg geliefd.

Durbar Square, Kathmandu

Bisket Jatra, Durbar Square

Aan de kant!

Nooit te oud om te leren lezen

Kathesimbhu Stupa, Kathmandu

Dag 4 Kathmandu - Swayambunath & Langtang Children Home

Vanuit Thamel lopen we de paar kilometer naar de voet van de heuvel. Onderweg is er aan wannabe-gidsen geen gebrek, evenmin aan sadhu's die je voorhoofd voordat je "nee dank u" kunt zeggen van een tika voorzien hebben. Tegen een kleine vergoeding uiteraard... Het hoort er natuurlijk ook wel een beetje bij als bleekneus-toerist, zo'n tika-ervaring.

Boterkaarsjes

Swayambunath heet niet voor niets de "monkey temple"

Durbar Square, Patan

Swayambunath blijkt een van de meest bijzondere tempels die we tegenkomen in Nepal. Ondanks de drukte is het een minder massale ervaring dan je zou denken. Met een goede gids kun je de "geheimen" van het complex en alle bijgebouwtjes beter doorgronden, al is het belangrijk om het kaf van het koren te scheiden. De twee jongens die ons langs alle hoogtepuntjes leiden doen het best aardig. Wel jammer dat ze aan het einde nog een geld-om-melk-mee-te-kopen-trucje proberen uit te halen. 

Op de terugweg zoeken we het Langtang Children Home op, een door een Nederlandse stichting opgezet weeshuis (www.langtangchildrenhome.nl). In het Spartaans-netjes ingerichte gebouw wonen ongeveer 24 weeskinderen en een kleiner aantal kinderen met een verstandelijke beperking. Overal hangen foto's van vrijwilligers We vallen hen niet langer lastig dan een kopje thee, maar het is mooi om een dergelijk project van dichtbij te kunnen bekijken.

We lunchen bij het Kathmandu Guest House en maken ons klaar om naar Patan (spreek uit: Pátan) te gaan. En dan verandert een noodweer de dag in nacht en komt de regen met bakken uit de lucht. Gelukkig hoeven we maar 3 meter tot de taxideur! Samen met de chauffeur navigeren we de taxi door de drukke chaos van zuid-Kathmandu tijdens een onweer. Na wat zoeken vinden we een hotelkamer op spuugafstand van het Durbar Square van Patan.

Het valt ons direct op hoe veel mooier en authentieker het Durbar Square van Patan aandoet. De omringende gebouwen zijn ouder en beter geconserveerd dan in Kathmandu. We struinen wat rond en maken voor de zoveelste keer vandaag kennis met opdringerige types die maar wat graag willen gidsen...

Dag 5 Patan

In de loop van de dag maken we uitstapjes naar diverse sites buiten het Durbar Square. Vooral de Golden Temple (Kwa Bahal) is erg mooi en een goede plek om de samensmelting van boedhistische en hinduïstische rituelen te zien. Ook het Patan Museum is een aanrader; als de duizenden goden van het hinduïsme ietwat verwarrend overkomen, kan de goede uitleg in het museum veel verheldering bieden!

Durbar Square, Patan

Aapgod Hanuman, Golden Temple

We zouden nog wel langer in Patan kunnen en willen blijven, maar we hebben gekozen voor een langer verblijf in Bhaktapur. Dus, de rugzakken gaan de taxi in en we gaan op weg naar de derde grote koningsstad in de Kathmandu Valley. Het is hartstikke goed mogelijk op per openbaar vervoer door de Valley te reizen, maar omdat de afstanden zo kort zijn en het per bus verhoudingsgewijs véél meer tijd kost, kunnen we de verleiding soms niet weerstaan.

Bhaktapur wordt geroemd vanwege het grote en uitstekend geconserveerde middeleeuwse stadshart. Het hele centrum, inclusief het Durbar Square, is een gebied waar een toegangsprijs voor betaald moet worden. Het is een naar Nepalese begrippen fors bedrag: Rs 1100 per persoon. We schudden alle hotelproppers af en checken in het Shiva Guest House in. De badkamer is gemeenschappelijk, maar als we de luiken open gooien kijken we uit over het Durbar Square! Locatie, locatie, locatie!

Dag 6 Bhaktapur

Een paar uur lang, tot de dag definitief doorbreekt, genieten we van deze kant van Bhadgaon. Tegen de tijd dat we aan het Durbar Square ontbijten, hebben we voor ons gevoel er al een dag aan impressies op zitten. Maar ook overdag blijkt Bhaktapur een prachtige plek te zijn om te doorkruisen. De kleine en kronkelende steegjes herbergen een schat aan kleine tempeltjes en andere inkijkjes in de Newari cultuur.

De Newari keuken is er een die speciale vermelding behoeft. In het zuiden en in het noorden is vaak respectievelijk de Indiase en Chinese invloed duidelijk, maar in de vallei is het in onze ogen toch net weer anders. En dan hebben we het dus over andere gerechten dan Dal Bhat! Met name in het Sunny Café aan Taumadhi Tole proberen we van alles uit. Vooral gerechten waar juju dhau bij wordt geserveerd zijn geweldig. Dit is de typische curd (een soort yoghurt) van Bhaktapur, die alom als (een van) de beste wordt gezien. Wij zijn geen kenners op het gebied van curd, maar heerlijk is het zeker. Verplicht nummer voor wie in Bhaktapur verblijft!

Dag 7 Bodhnath & Pashupatinath

Vandaag wordt de stupa klaargemaakt voor festiviteiten; de ogen van de boedha worden bijgeschilderd, extra vlaggetjes worden gespannen en de koepel wordt van een vers lotusbladeren-patroon voorzien. Hiervoor gooit men eerst wit kalkwater van bovenaf over de koepel heen. Vervolgens worden emmers oranje kleurstof met grote trefzekerheid over de koepel leeggegooid zodat er een patroon van lotusbladeren ontstaat. Het is alsof Rembrandt een meesterwerk schildert door de verf over een afstand van 5 meter op het doek te gooien. Fantastisch om te zien.

Lord Buddha krijgt nieuwe make up

"schilderen" van de lotusbladeren

Sadhu

De ghat van Pashupatinath

Bodnath in de avondzon

Nepal is sinds de 50er jaren een toevluchtsoord voor Tibetanen die niet onder de Chinese bezetting willen leven. Rond Bodhnath zijn er dan ook veel Tibetaanse boedhistische gompa's (klooster). De monniken zijn gastvrij en wuiven ons de gebedsruimte in als ze ons zien aarzelen. Hier wonen we een dienst bij, wat een zeer bijzondere ervaring is.

Te voet gaan we op weg naar Pashupathinath. Deze hindoeïstische site ligt een paar kilometer van Bodhnath vandaan aan de heilige Bagmati rivier. Het bestaat uit diverse grote tempels en natuurlijk de ghat; de plaatsen naast de rivier waar de lichamen van overledenen volgens hindoeïstische tradities verbrand worden. De rivier vormt een duidelijke scheiding; aan de ene kant bevinden zich de brandstapels en hun rouwende families en vrienden. Aan de andere kant staan bezoekers en toeristen, zoals wij. Het is bizar om toeschouwer te zijn, voyeur bijna, van een ritueel dat in onze cultuur zo intiem is. Indrukwekkend is het juiste woord.

Dag 8 Kathmandu

Maar het is niet anders. En al is niet alles zo mooi als het zou kúnnen zijn, er is nog meer dan genoeg betoverend prachtig. Toch kunnen we het niet laten, als het weer dan een keer zonniger en beter is, bepaalde sites nóg een keer te bezoeken. Voor vandaag hadden we sowieso niet echt iets gepland anders dan voorbereiding voor de trek door het Annapurna gebied. Dus, wederom lopen we naar het Durbar Square in Kathmandu en ach, ook maar weer naar Swayambunath. Als bonus zien we de Kumari Devi zelfs nog even voor haar raampje verschijnen.

Sadhu

Uitzicht over Kathmandu vanaf Swayambunath

Swayambunath

Dag 9 Busreis Kathmandu - Pokhara

Eenmaal in Pokhara nemen we een taxi naar "Lakeside", waar veel van de hostels en guesthouses liggen. Onze trek door het Annapurna gebied hebben we laten regelen door Gauri Shankar Guest House en hier overnachten we ook. Onze aanstaande gids Karna komt nog even kennismaken en de laatste details afspreken. Lakeside heeft verder wel iets van Thamel, zoveel souvenir- en trekkingwinkels als er zijn. En we dachten nog dat we even van dat sfeertje af waren... We kopen nog een hikingstok en handschoenen bij een van de kleinere winkeltjes. Tijd voor een goede nachtrust!

Dag 10 Trek dag 1: Pokhara - Kaskikot

Daarna voert het pad over de heuvels naar Kaskikot. Ook al zien we vrijwel geen andere toeristen lopen, het is duidelijk een route die vaker door buitenlanders wordt genomen. Het gebeurt meerdere keren dat kinderen, zodra ze onze bleke neuzen ontwaren, snel het huis inrennen om een schriftje of stukje papier te halen. Daar staat in het Engels een verhaaltje op, met als globale strekking dat het kind en zijn/haar vriendjes....bla bla bla.... een voetbalploegje/knutselclubje/huiswerkgroepje op willen richten... bla bla  en (u raadt het al) geld nodig hebben. We ondersteunen graag mensen die het slechter hebben dan wij, maar bedelende kinderen belonen met geld geeft zelden het positieve effect dat je wilt bewerkstelligen. Sommige van hun vriendjes pakken het compacter aan: "Gimme sweet!"

Dit soort gebeurtenissen maakt ons altijd bewust van onze collectieve footprint als westerling.

Waar Sarangkot nog iets van toeristische "voorzieningen" heeft, ligt Kaskikot duidelijk buiten de gebaande paden. We hebben hier een overnachting afgesproken bij familie van een van de medewerkers van het guesthouse in Pokhara. De oudere kinderen geven ons een rondleiding door het dorp. Zwaan, kleef aan...

We zien prachtige taferelen die we helaas door het verassingseffect van onze aanwezigheid als toerist meteen verstoren. Toch is het genieten om het plattelandsleven van dichterbij te kunnen zien. Voor het avondmaal van dhal bhat leren we de oudere kinderen nog een kaartspelletje dat alle culturele barrieres doet verdwijnen! De cadeautjes die we voor de familie mee hebben genomen - waaronder een doosje drop - helpen natuurlijk ook.

Dag 11&12 Trek dag 2&3: Naya Pul - Ghandruk - Chomrong

Onze tweede dag - en voor veel bezoekers van het Annapurna massief de eerste - begint met een afdaling naar de hoofdweg en een busritje naar Naya Pul. En dan is het klimmen geblazen. Beginnend op dik 1000 meter hoogte is het behoorlijk warm. We klimmen de eerste dag netto zo'n 900 meter, maar met al het op-en-neer gaan natuurlijk veel meer. In Ghandruk strijken we neer in ons allereerste tea-house. Dit is een soort herberg met gemeenschappelijke eet/drink/zitruimte en slaapkamers. Hoe hoger je komt, hoe simpeler het wordt. In Ghandruk is het teahouse nog een relatief paleis, met douche en toilet op de kamer.

De volgende dag, alweer bewolkt, dalen we eerst honderden meters af. Het ellendige van dalen is natuurlijk de wetenschap dat je het allemaal weer omhoog moet klimmen... Vroeg in de middag komen we aan in Chomrong, het hoogst gelegen dorp op de route dat het hele jaar door bewoond is. Karna heeft al een teahouse voor ons uitgezocht, de Fishtail Lodge.

Moeder en dochter

Fishtail lodge

Jongetjes spelen carom

Het is moeilijk de sfeer in een teahouse te beschrijven. Je moet het meemaken. Trekkers, alleen of in groepjes, druppelen binnen, gaan aan een grote gemeenschappelijke tafel zitten, pellen hun lagen GoreTex af en wisselen ervaringen/sterke verhalen uit. Er wordt gekaart, gelezen, muziek geluisterd en uitgerust. Een flinke sneeuw en hagelbui maakt het gevoel compleet. Donkergrijze wolkenflarden drijven door het Annapurna Sanctuary.

Maar er wordt - de naam "teahouse" zegt het al - vooral veel thee gedronken. Alle eten en drinken dat niet ter plekke verbouwd kan worden moet naar boven gedragen worden. En alle afval vervolgens weer naar beneden (dat mag je hopen tenminste...). We drinken min of meer uit principe dan ook geen bier of cola op de trek. Thee daarentegen is lekker warm en theezakjes zijn niet zo zwaar. En wie een "pot of black tea" bestelt krijgt zowat een jerrycan vol.

Dag 13 Trek dag 4: Chomrong - Himalaya

Onze gids Karna is een opgewekt persoon en laat vrijwel nooit merken dat het ook voor hem een vermoeiende onderneming is om een zware rugzak de berg op te sleuren. Hij spreekt relatief aardig Engels, maar daar zijn grenzen aan. Een wat minder tastbaar onderwerp of zaken in het verleden zijn moeilijker duidelijk over te brengen. Hetgeen vaak tot grappige en soms ook wat ongemakkelijke situaties leidt. Een typisch voorbeeld van een gesprek met Karna:

Wij: "Karna?"

Karna: "Yes?"

Wij: "Have you ever seen a tiger in the Annapurna Sanctuary?"

Karna (overtuigd): "Yes."

Wij: "Really? Wow! Were you scared?"

Karna: "Yes, here."

Wij: "Were you scared? .... You know; scared?"

Karna: (pauze) ".... No."

Wij: "So, how close was the tiger?"

Karna: (wijst in een willekeurige richting en grijnst)

Wij: "We don't understand. Do you understand what we are asking?"

Karna: ..... (blik op oneindig)

Wij: "So Karna, have you ever seen a tiger in the Annapurna Sanctuary?"

Karna: (overtuigd) "No."

Wij: .....? (en kijken elkaar aan)

Karna tuurt in de verte

Onderweg passeren we steeds vaker menselijke dragers, die met bouwmaterialen de aanleg van teahouses op de grotere hoogtes mogelijk maken. Op die plekken moet alles behalve stenen op mens- of dierenrug de berg op gesleept worden. We zien mannen met bamboestokken van 5 meter lengte door een bos navigeren. We zien jongens met meerdere hardhouten balken van tientallen kilo's per stuk naar boven lopen, of een complete vrieskist... Het is onvoorstelbaar. Kennelijk krijgen de dragers ongeveer Rs 600 (€6) om een balk van Chomrong naar Himalaya te dragen; een forse afstand dus. 

In het tea house-dorpje Himalaya is het voor het eerst écht koud. Onder de gemeenschappelijke tafel wordt, voor een relatief fortuin van 1 dollar per persoon, een kerosinebrander geïnstalleerd. Een bizar gezicht overigens, om iemand een soort oversized campinggasbrandertje onder een tafel te zien schuiven. Brandend. 's Nachts vriest het en de sanitaire voorzieningen zijn helaas geen onderdeel meer van je hotelkamer. Nou ja, gemeenschappelijke slaapzaal dan. Voor het eerst komen onze donzen mummy-slaapzakken tot hun recht. 

Dag 14 Trek dag 5: Machapuchare Base Camp

De laatste paar honderd meter stijgen zijn zwaar. Het parcours is ook ruiger; regelmatig moeten we aardige stapels rotsblokken beklimmen. Maar dan breekt de zon door en dat maakt de panorama's nóg prachtiger. Net voor de middag tikken we in Machapuchare Base Camp aan (3700m). Badend in het zonlicht is het een fantastisch gezicht - al lijkt alles mooi, euforisch als we zijn door het zuurstofgebrek. Een letterlijke en figuurlijke Hiker's high!

Het liefste zouden we de laatste 400 meter naar Annapurna Base Camp nog willen klimmen, maar omdat de hoogte ons toch wel wat doet blijven we vandaag in MBC. Terwijl de adelaars boven ons cirkelen en de zon op ons bolletje schijnt, nemen we nog maar een kopje black tea. 

Een prachtige galerij

Adelaar vanaf MBC

De route naar ABC

Zie de maan schijnt door de bergen

Teahouse op 3700m

Dag 15 Trek dag 6: Annapurna Base Camp en Bamboo

Na een paar uurtjes door de sneeuw lopen, waarbij we continu buiten adem zijn, komen we eindelijk in Annapurna BaseCamp aan! Na 5 dagen op de officiële trail hebben we hier echt naar toe geleefd en het voelt als een hele prestatie. Het is een Magische plek. Achter het Base Camp ligt een kleine stupa, waar klimmers herdacht worden die bij het beklimmen van de Annapurna zijn omgekomen. Als ik hier een rustig plekje opzoek om van het moment te kunnen genieten, stoor ik per ongeluk een jonge vrouw die hier net de as van haar overleden zus verstrooid heeft. Zo'n plek is het.

herdenkings-stupa

"Uncle"

Het Annapurna Basecamp

En dan begint de lange weg terug. Afdalen lijkt veel makkelijker, maar het eist een zware tol van onze knieën. Elke meter die we dalen - en dat zijn er vandaag een héleboel - betekent een opdonder voor ons landingsgestel. Onze ambitie was eigenlijk om in 1 dag van MBC naar ABC en helemaal terug tot Chomrong te komen. Helaas merkt Anne bij Bamboo dat haar knie niet verder wil en strijken we hier rond 3 uur neer.

Bamboo is niet meer dan een cluster tea houses en is aardig volgeboekt. We kunnen een kamer krijgen in een ervan en komen er al snel achter dat vrienden, die we eerder op de trail hebben ontmoet, bij de "buren" logeren. Gezellig! Of toch niet...? De tea houses rekenen er op dat je niet alleen komt slapen, maar ook ál je eten, drinken en andere behoeftes van hen betrekt. Even gezellig een drankje bij een aangrenzend tea house doen wordt je niet in dank afgenomen. Volgens Karna is het zelfs onbespreekbaar. Het is, in zijn woorden, The Mountain Way. We respecteren het, maar het geeft ons tegelijk ook een naar gevoel.

Dag 16 Trek dag 7: Chomrong

We komen zo vroeg aan, dat we eerst maar eens op zoek gaan naar het goede gebak waar de tea house-route zo om bekend staat. Het blijkt dat daar geen woord van gelogen is! De rest van de middag besteden we aan kaarten, lezen, iphone opladen en lekker eten. Alle tea houses in (dit deel van) het Annapurna massief hebben zich verenigd en onder andere een gemeenschappelijke menukaart afgesproken. Dat betekent dat je overal op de trek hetzelfde aanbod van eten kunt krijgen, of je nou aan de hoofdweg of in de permasneeuw op 4100 meter bivakkeert. De kwaliteit vinden we ook overal ongeveer even goed, wat best opmerkelijk genoemd mag worden! Het enige dat verschilt zijn de prijzen, afhankelijk van de hoogte waar je je bevindt.

We kiezen er al snel voor om zoveel mogelijk vegetarisch te eten. Vlees is per definitie onbetrouwbaar; ironisch genoeg juist omdat het minder gegeten wordt. Het ligt vaak lang opgeslagen in vrieskisten, die wel of niet werken (afhankelijk van de kwaliteit en leeftijd van het apparaat én of er electriciteit is. Zie ook dag 21). We hebben er op zich geen moeite mee om ons te beperken tot pannenkoeken, vegetable egg fried noodles en Gurung bread!

Dag 17 Trek dag 8: Tolka

Met heimwee kijken we om

Volleybal is erg populair in Nepal

Dag 18 Trek dag 9: Dhampus

Vanmiddag strijken we neer in Dhampus, een klein boerendorpje dat op 1650 meter ligt en uitkijkt op de zuid-oost kant van het Annapurna massief. Aangezien we nog een beetje treuren om het overslaan van Poon Hill probeert Karna ons te troosten door ons te verzekeren dat het uitzicht vanaf Dhampus nét zo mooi is. Ja ja... Toch zou hij het moeten weten, want Dhampus blijkt het geboortedorp van Karna. Dat geeft een grappige draai aan de rondleiding die we van hem krijgen; veel mensen die we tegenkomen spreken Karna aan: "Hé babu, ben je weer aan het werk?"

De aanspreekvormen in Nepal hebben meestal een familiaal karakter; vrienden of mensen van ongeveer dezelfde generatie noemen elkaar vaak dhai / bhai (oudere/jongere broer) of didi / bahini (oudere/jongere zus). Ouderen, van de leeftijd die je ouders hebben, noemt men vaak Aama of Buwa (moeder/vader). En jonge kinderen of mensen die veeel jonger zijn dan jijzelf spreekt men aan met nanu of babu (meisje/jongetje). Best bijzonder, om te horen dat mensen je gids van 40 jaar oud aanspreken als een jongetje van 6. Je kunt je bijna voorstellen hoe Karna hier decennia geleden op blote voeten door de steegjes rende.  

- Karna in Dhampus

Dag 19 Trek dag 10: Pokhara

Al vanaf vrijwel de eerste dag heeft Karna ons uitgenodigd voor een diner bij zijn familie thuis. Een uitnodiging die hij vervolgens zowat elke dag herhaalde. Nou staat buiten kijf dat Karna dit in de eerste plaats vanuit gastvrijheid doet, maar vooral omdat hij het zo vaak vraagt houden we ook rekening met secundaire motieven. Het lijkt wel alsof hij bang is anders geen baksheesh (fooi) te krijgen; een onnodige angst. Karna lijkt sowieso bovenmatige aandacht voor onze relatieve welvaart te hebben. "Wat een mooie poncho hebben jullie. Die van mij komt uit China en is zó lek! Wat een handige kaart is dat. Hoeveel heb je er voor betaald? En voor die rugzak? Mijn horloge is kapot gegaan. Nu kan ik geen nieuwe kopen, want mijn kinderen moeten schoolboeken hebben. Hoe duur was jouw horloge? Wil je het niet aan mij "verkopen"?"

We vragen ons af of hij gewoon nieuwsgierig is, aan het vissen is naar cadeautjes, of ons wil laten merken dat hij de fooi hard nodig heeft en dat die niet hoog genoeg kan zijn...  We begrijpen het en nemen het hem niet kwalijk. Karna is verder een aardige kerel en een goede gids. Het is ook echt sappelen voor iemand als hij, die tot een lage kaste behoort en nauwelijks opleiding heeft genoten. Waarschijnlijk heeft hij niet door dat hij behoorlijk zit te drammen en dat dat contraproductief kan zijn.

Karna laat vallen dat hij wil gaan sparen voor een laptop, zodat zijn kinderen een betere opleiding kunnen krijgen. "Nou", zeggen wij, "dat kan geregeld worden. Je mag onze vorige wel hebben. Die is geweldig voor schoolwerk. Als jij ons nou koppelt aan een Nederlander die via Gauri Shankar gaat trekken in het Annapurna gebied, dan zorgen wij dat die laptop in hun bagage terecht komt". Een pakketje van een paar kilo naar Nepal versturen is nogal duur, dus dit lijkt ons een goede tweede oplossing. De eigenaren van Gauri Shankar stemmen ook toe en willen helpen. Goeie deal voor Karna zou je denken, toch? Nooit meer wat van gehoord... 

Maar goed, 's avonds dus een diner bij Karna thuis. Zijn neef, taxichauffeur, haalt ons voor 2x de normale prijs op en zet ons bij Karna thuis af. Hij stelt ons aan zijn vrouw en kinderen voor en geeft trots een rondleiding. Karna vertelde al eerder dat hij vrijwel nooit iets anders eet dan 2x per dag dal bhat, dus het mag geen verrassing heten dat juist dat op het menu staat. Het eten is heerlijk, de raksi smaakt goed en Karna is blij met zijn baksheesh!